So var tíðin komin til at fara niður til Danmarkar aftur. Tað var keðiligt at siga farvæl til abba og ommurnar, men um bara hálvan annan mánað koma við heim aftur.
Vit fylgdust við Turið gummu og Herbert, tað var ordiliga stuttligt. Túrurin niður gekk ordiliga gott. Eg og Herbert vóru nakrir ordiligir einglabassar, sigur mamma. Vit fingu at eta á veg upp, Herbert sovnaði beinavegin, og so sovnaði eg 20 min aftan á. Vit svóvu allan vegin, til vit høvdu lent og tað segði "ding", so opnaði vit bæði eyguni og eitt skeivt smíl kom frá okkum báðum.
Tá vit komu úr flúgvaranum, stóðu babba og Hallur so fittir og tóku ímóti okkum, tað var so deiligt at síggja babba aftur.
Ingen kommentarer:
Send en kommentar