Endiliga kom omma í Hoyvík at vitja okkum. Tað er so deiligt at hava hana her hjá okkum. Hon sigur at eg eri so blíð og at eg dugi so væl at smílast, men tað passar eisini, nú dugi eg væl at smílast:-)
Abonner på:
Kommentarer til indlægget (Atom)
Ingen kommentarer:
Send en kommentar