Fríggjadagin var Herbert og vitjaði okkum meðan gumma og Hallur vóru til arbeiðis. Tað var ordiliga stuttligt at spæla við Herbert. Onkutíð fóru vit at gráta, eg sleygði hann og hann skumpaði meg o.s.fr. men vit hugnaðu okkum óført allíkavæl:)
Abonner på:
Kommentarer til indlægget (Atom)
Ingen kommentarer:
Send en kommentar